روابط عمومی
پیام خداحافظی سرکار خانم دکتر بهار نقوی به مناسبت بازنشستگی
به نام یگانه هستی بخش
به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی است. نمی دانم چگونه آغاز کنم که پایانی را خبر دهم.
همکاران گرامی و دانشجویان عزیز، درودی خالصانه نثار وجود گهر بارتان
اکنون که بنا به درخواست شخصی به خاطر شرایط خا ص زندگی ام، از اول مرداد به افتخار بازنشستگی نائل آمدم، خدا را شاکرم که برمن منت نهاد تا بخشی از عمر خویش را در ارتقا علمی جوانان ایران عزیزسپری کنم و باوردارم که بهره فراوانی از آموزه های انسانی، علمی و اخلاقی شما همکاران ارجمند (کلیه پرسنل دانشکده اعم از اساتید، کارمندان، خدمات و حراست) و دانشجویان عزیز نصیب اینجانب شده است.
به خاطردارم روزی که به عنوان هیئت علمی در دانشگاه قدم گذاشتم، خام بودم، درطول سالهای خدمتم پخته شدم و سوختم. با دانشجویانم بزرگ شدم و در محضر همه همکاران عزیزم کسب فیض و تجربه نمودم، آموختم و آموزاندم. در طول سال ها فراز و نشیب هائی را پشت سرگذاشتم، اما زیباترین لحظه های کاری ام، سرکلاس درس بود. در همه سال های خدمتم با صداقت، عشق و علاقه به شغل مقدس آموزش و پرورش دانشجویان عزیز این سرزمین از اولین ساعات روز سرکار حاضر شده و همه مشکلات را پشت درکلاس گذاشته و با شور و شعف وارد کلاس شدم و دراین رهگذر ازحمایت های بی شائبه همه همکاران ارجمند دانشکده اعم از اساتید، کارمندان، خدمات، و دانشجویان عزیز برخوردار بودم و از این لطف و رحمت خدای متعال سپاسگزارم و برخود می بالم که چنین لطف و عطوفتی را درحق من روا داشته است.
خاطره های شیرین همه شما عزیزان همواره در صفحه ی ذهنم جاوید خواهد ماند.
امیدوارم در این سالها هرآنچه که از خطاهای سهوی من بردل دارید، با بزرگواری خود پاک نموده و به دریایی دلهاتان ببخشاید.
برای همگی آرزوی سلامتی و توفیق روز افزون دارم و امیدوارم در تمامی مراحل زندگی و کار، موفق و سربلند باشید.
با احترام و اردت
دکتر بهار نقوی
دکتری تخصصی ژنتیک مولکولی
دانشیاردانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
نظر